Het was zondag 17 mei toen ik op de weegschaal stond bij de WW. Tijd om wat te doen aan die, wat waren het, zes à zeven overtollige kilo’s. Ik kan heel erg goed en gezond eten, maar als ik ook maar weet dat er ergens in huis een zak chips of snoep is verstopt door manlief, dan ga ik er naar op zoek. Ik kan het niet helpen, echt niet! En dan nog de smoes van ons project ‘zwanger worden’. Tijdens de zwangerschap mag je namelijk niet afvallen. Dus wat heeft het dan voor zin om mijn eetgewoontes aan te passen als ik ze straks toch weer terug moet veranderen? En dat ik misschien niet zwanger word en al die tijd dus wat gewicht had kunnen verliezen, ja, dat is dan zonde, dus misschien dan toch…maar nee zeg, dat klopt niet. Laten we eerst maar eens proberen een zwangerschap te volbrengen, en dan zie ik daarna wel weer verder…
Wat een gezwam eigenlijk. Maar ja, zo werkt dat nou eenmaal bij mij. Ik heb jaren geleden een keer gezegd dat ik eerst wilde afvallen (toen had ik zo’n elf overtollige eenheden aan mijn lijf hangen), dan een nieuwe garderobe en daarna zou ik naar de kapper om eindelijk eens die lange haren af te laten knippen. Mijn broer zei toen ‘Waarom ga je niet nu naar de kapper, heb je in ieder geval alvast een leuke coupe!’ HUH? Heel gek klonk dat. Ik had gegrinnikt, het voorstel weggewuifd, want nee, dat kan niet, nee, dat hoort niet zo. Toch?… Maar ik ben er over gaan nadenken, en nu, heel af en toe durf ik ‘gek’ te doen. Zo zat ik dus ruim drie maanden terug te luisteren naar de coach die mij ging helpen om weer een voedzame weg te volgen richting gewenst gewicht…terwijl ik wist dat ik binnenkort wellicht zwanger kon zijn en er dan mee zou moeten stoppen! Jaaaa, gekke Val.
En ja hoor, nog geen vier weken later testte ik positief. Had ik dat geweten…
Toch ben ik in vijf weken tijd drie kilo kwijt geraakt. Ik had misschien nog eventjes (zonder nadelige gevolgen voor de vrucht) door kunnen gaan met het programma, was het niet dat mijn eetlust verdween en ik na twee slokken water al kokhalsneigingen kreeg. Dus die twee liter per dag zou ik never nooit niet gaan halen.
En nu, ik ben veertien weken zwanger en bijna terug op het gewicht waarmee ik 17 mei bij de WW-cursus aankwam. Niet verkeerd, als je bedenkt dat ik nu met zeker drie kilo meer had kunnen rondstappen, hetgeen zo’n beginnende zwangerschap toch heus nog een beetje zwaarder maakt…lijkt me. Geen slecht idee dus, af en toe even ‘gek’ doen. 🙂
Zie het net, je verhaal, en vind het weer geweldig geschreven. gekke Val. Blijf maar gek doen en toch een baby krijgen. Dat is pas gek. En… die 3 kg er af blijft gewoon 3 kg minder. Das alvast meegenomen. Blijf mar doorgaan met zwanger blijven en daarna wel weer zien hoor.