3mei

Back to school

SAM_3140 uitsnedeBizar hoe ik een jaar geleden ‘Het lot in onze handen’ schreef en welke waarheid dit nu al is geworden. Hoewel het officieel nog een wen-dag was, was het voor ons behoorlijk echt toen ik Julian vrijdag naar school bracht. Het schoolhoofd stond in de deuropening en herkende direct Julian als nieuwbakken scholier op zijn school. Vriendelijk reikte hij ons mannetje de hand en met vertrouwen pakte Julian deze aan en zei zijn naam… weliswaar wat zachtjes. Of we de weg al wisten naar de klas van juf Mehtap. ‘Ja, die weten we, hij is er al een paar keer geweest’ zei ik trots. ‘Ik ben Valérie’ stelde ik me vervolgens voor. ‘Ah, van het schrijven!’ zei hij terug. ‘Ja, en straks ook van de Vlaamse Post’ riep ik nog terwijl Julian mij meetrok naar het klaslokaal.

De moeder die zich al die jaren heeft ingezet om alle bijdrages te verzamelen en een plek te geven in het schoolkrantje, kwam ik afgelopen jaar tegen tijdens een avondje squash. Het toeval wil dat haar kinderen dit jaar de school verlaten, die van mij net start en dat ik me nog graag met tekst bezig houd ook! Simpel rekensommetje dus.

Voor het klaslokaal wist Julian precies onder welk stickertje zijn tas en jas moesten hangen en hij ging al voor me uit om zijn broodtrommeltje en drinkfles in het bakje voor het ‘tien-uurtje’ te leggen. Enkele seconden later sloot hij aan bij een ander kindje dat kralen aan het rijgen was. Daar sta je dan… een beetje onwennig, met je compleet zelfverzekerde kleuter…

Het lot in onze handen

Hij ligt in de brievenbus. Vanaf het raam van de deur zag ik de envelop terecht komen bovenop wat andere enveloppen. Het is nog meivakantie en dus zal het nog een week duren voordat de brief zal worden opgepakt en open gemaakt. En dan is het echt, dan zien anderen het ook dat wij hebben gekozen voor de school bij ons in de straat.

Ik zie het opeens voor me dat een dame, de secretaresse van het schoolhoofd natuurlijk, de envelop open maakt en blij verrast is met de aanmelding van Julian op hun school. ‘We hebben er eentje uit onze straat!’ zal ze roepen naar het schoolhoofd. Deze zal vervolgens nieuwsgierig opkijken en vragen of er op staat of de ouders de school bezocht hebben. ‘ja’, zal de secretaresse zeggen ‘hier staat dat ze bij de informatie bijeenkomst in januari zijn geweest’. Het schoolhoofd zal een la in zijn bureau opentrekken, driftig zoeken tussen de papieren in die la en het kladje vinden van die bijeenkomst. Van iedere ouder heeft hij toen wat achtergrond informatie gevraagd en opgeschreven en zo heeft hij de informatie van de Vissers snel gevonden. Een goedkeurend knikje zal richting de secretaresse gaan. De jongen Visser mag zeker op onze school komen, zie ik hem daarbij denken.

In een flits zal hij terug denken aan het moment dat hij heeft gezegd dat een school een buurtschool moet zijn en dat het dus gek zou zijn wanneer kinderen uit deze buurt langs zijn school zouden lopen om naar een andere school te gaan. Een van die overtuigingen waarop ik knikte. Dat herinnert hij zich straks vast. En zo zal hij afdwalen naar die bijeenkomst en ongetwijfeld ook andere waar hij toch altijd zo enthousiast zijn verhaal heeft kunnen doen over zijn school, over de leerkrachten, de kinderen, de projecten, de aandacht voor de ontwikkeling… Een adrenaline boost zal volgen en hij zal trots zijn dat hij over een jaar een jongen als Julian mag verwelkomen!

Of is dat slechts mijn perceptie, mijn hoop, maar bovenal mijn mentale voorbereiding op die nieuwe stap in zijn leven. Een stap die wij hebben beïnvloed door te kiezen waar hij zich verder zal ontwikkelen, met wie en onder leiding van wie. Het is nog niet zo ver, maar heel even, daar bij de brievenbus zag ik het opeens van heel dichtbij…Julian gaat naar ‘de Vlaamse Reus’….reuze spannend!

2014, 28 april

4 comments

  1. Leuk verhaal! Juf Mehtap is een kanjer, onze zoon heeft haar 3 jaar geleden als LIOjuf gehad.

  2. Wij uit Amersfoort natuurlijk

    Ik sluit me volledig aan bij de reactie van Marjan en Rogier, die in Spanje op vakantie zijn. Wat een leuk verhaal en op zeker iets, waar jullie, maar zeker Julian nog aan terug zullen denken, als jullie oud zijn en hij volwassen .

  3. Wat een spannende nieuwe fase in jullie leven! De voortekenen zijn goed! Groet van Marjan en Rogier uit Spanje

Een tip of aanmoediging? Leuk als je die hier achter laat

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

© Copyright 2014, All Rights Reserved