15jun

Woef-Woef

Er was eens een hondje, dat heette Woef-Woef. Woef-Woef woonde in een winkel met andere pluche beestjes, maar ook met dingen die mensen gebruiken in huis. Het was er altijd heel druk met spullen en soms ook met mensen, maar Woef-Woef voelde zich toch ontzettend alleen. Hij wilde zo graag een vriendje dat met hem zou willen spelen, eentje die hem zou willen knuffelen…hij wilde zo graag gewoon bij iemand horen. Maar elke dag als de winkel weer dicht ging, was Woef-Woef nog altijd alleen.

Op een dag hoorde hij dat er een moeder met kinderwagen de drempel over kwam. Het kindje in de kinderwagen maakte geluidjes, maar hij verstond ‘m niet. Nieuwsgierig hield Woef-Woef de mama met kindje in de gaten en hoorde dat ze steeds dichterbij kwamen. Opeens stonden ze stil voor hem. De ogen van het jongetje waren nu gericht op hem. Hij zei ‘Die, die!’ en wees naar de pluche hond. Zijn moeder pakte Woef-Woef en gaf deze aan het jongetje. ‘Wil je die hebben?’ vroeg ze hem. ‘Ja, die’ zei het jongetje en hield het beestje heel stevig tegen zich aan.

Woef-Woef kon het bijna niet geloven, had hij nu echt zijn vriendje gevonden? De wandelwagen kwam in beweging en ja, echt, het leek of Woef-Woef nu eindelijk de winkel kon verlaten…in de armen van zijn nieuwe vriendje. Eventjes leek de droom vervlogen toen de moeder het pluche hondje uit de armen van het jongetje haalde. Ook het jongetje vreesde het ergste en begon direct te huilen. Hij reikte met zijn handjes naar het hondje en wilde het beestje onmiddellijk terug! ‘Rustig maar Julian, ik moet natuurlijk wel even betalen!’ zei zijn moeder…En terug kwam toen het dier dat direct weer stevig geknuffeld werd.

Julian en WoefWoefWoef-Woef was wel zo blij dat Julian hem gevonden had en beloofde dat hij altijd bij hem zou blijven. Eindelijk had hij een vriendje dat met hem zou gaan spelen. Zoals in zijn dromen zou het jongetje hem altijd willen knuffelen en zou hij nooit meer alleen hoeven zijn. Tegelijkertijd had Julian in Woef-Woef zijn allertrouwste en liefste vriend gevonden. Zelfs een paar jaar later zegt hij, het hondje in een stevige omhelzing geklemd, nog steeds: ‘Woef-Woef is mijn beste vriend!’

Uit archief: 2014, 2 september

4 comments

  1. Heel leuk om het nog eens tevoorschijn te halen. Iedereen wil wel zo’n vriend.

    Nicolas.

  2. Schattig hoor. Ook het kiekje er bij met woef-woef is leuk. Dacht trouwens dat je het verhaaltje al had.

Een tip of aanmoediging? Leuk als je die hier achter laat

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

© Copyright 2014, All Rights Reserved