16mrt

Sprookjes

Het magische van sprookjes is natuurlijk dat alles kan wat in het echte leven niet mogelijk is. Net als mijn eigen zoon dat nu doet, ging ik vroeger helemaal op in alle verzinsels die me maar werden voorgelezen, zonder ook maar een vraag te stellen. Ook nu kan ik me nog flink mee laten slepen door de romantiek van Doornroosje die door haar prins wordt wakker gekust en leef ik mee met Hans en Grietje die zich langzaamaan met succes verzetten tegen die verdraaide nare heks.

Maar mijn huidige ik, licht moralistisch, enigszins respectvol maar vooral logisch en praktisch denkend, heeft af en toe toch een beetje moeite met bepaalde passages in de sprookjes die ik voorlees. Ik bedoel, nee, je mag Hans niet opeten omdat je kotsmisselijk wordt van al dat snoep in en om je huis. Maar om dat mens nu gelijk levend te verbranden. Moet dat?

????????????????????????Elke keer doe ik mijn best geen rationele gedachten toe te laten wanneer ik door een van die verhalen ga.  Maar wanneer ik Doornroosje lees en bij het moment ben aanbeland dat ze wakker gekust wordt en de film als het ware doorgaat waar die gebleven is, kan ik het gewoon niet helpen dat ik me elke keer weer afvraag hoeveel schimmel er wel niet op dat eten zit na die lánge honderd jaren. Om maar niet te spreken over al dat ongedierte dat zich in de loop der tijd in dat kasteel heeft gehuisvest. Nee, dat vertelt het verhaal dan weer niet.

Iets minder moeite lijk ik te hebben met de Wolf en de zeven geitjes. Natuurlijk, een wolf kan niet praten, maar geitjes wonen over het algemeen ook niet in een huis, dus ik lees dit verhaaltje zonder enig intern verzet. Ja, tótdat moeder geit van haar jongste kindje te horen krijgt dat de wolf zes van haar kinderen heeft opgeslokt. Ze vindt hem, snijdt hem open en hopla, allemaal komen ze er uit, springlevend! Tot daar aan toe, maar wat doet ze dan? Ze laat al haar geitjes stenen halen om de buik van de wolf te vullen en naait het beest netjes dicht. WTF? Dat monster heeft al haar kids opgegeten en zij gaat ‘m nog netjes hechten? ????????????????????????Ondanks de drang dit hoofdschuddend mede te delen aan de driejarige jongen die geboeid tegen me aan zit gedrukt, beheers ik mij en lees rustig de laatste regel voor: ‘En ze leefden nog lang…en gelukkig.’

 

Uit archief: 2015, 2 maart

Een tip of aanmoediging? Leuk als je die hier achter laat

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

© Copyright 2014, All Rights Reserved