29sep

Hoe moet ik dat nou doen? 

Hoe moet ik dat doen, Julian als vijfjarige behandelen? Ja, ik krijg in feite de kans, wanneer hij zachtjes onze slaapkamerdeur open doet en vraagt ‘Heb ik dat gedaan mama?’ Terwijl een duidelijke moedeloosheid in mijn stem hoorbaar is heb ik geantwoord ‘Nee Julian, Daniel kan gewoon niet slapen en daar baal ik van’. Op de achtergrond klinkt het felle verdriet van Daniel. Ik heb geprobeerd hem rustig in mijn armen in slaap te wiegen, maar het overprikkelde, kreunende en jammerende mannetje maakte dat ik geïrriteerd raakte, boos werd, hem in zijn bedje heb gelegd en weg ben gelopen…naar onze slaapkamer.

Ik doe net alsof ik niets hoor en probeer mijn rust weer te vinden. In Daniels kamer hoor ik hoe Julian met een hoog stemmetje de aandacht probeert te krijgen van zijn kleine broertje. “Babyboo, BOO… babyboo, BOO’ hoor ik hem door het gehuil heen roepen. Hij houdt vol, gooit er nog een ‘Kabooooem’ bij wat normaal Daniel altijd aan het lachen maakt en na een ruime minuut hoor ik alleen Julian. ‘Daniel is stil mama’ komt hij mij vlak daarna vertellen. ‘Hoe heb je dat gedaan’, vraag ik hem met gemeende interesse en hij vertelt welke trucjes hij gebruikt heeft. ‘Voor jou’ zegt hij er nog bij. Op dat moment begint het gejammer weer en terwijl de moed bij mij weer in mijn schoenen zakt snelt Julian weg terwijl hij zich verontschuldigt omdat hij naar Daniel moet.

Al gauw hoor ik de klanken van ‘Goede nacht’ uit het muziekdoosje komen. Julian hoor ik niet. Na een paar minuten komt hij terug. ‘Ik heb het licht uitgedaan mama’. Ik vraag of Daniel slaapt ‘Nee, hij slaapt niet, maar hij is wel stil’.

‘Mama’ zegt Julian vervolgens ‘Als je volgende keer niet meer boos wordt op Daniel krijg je van mij een van mijn diamanten, afgesproken?’ Niet op een grappige toon, helemaal niet bijdehand, nee, gewoon heel simpel, een ‘ik-beloon-je-voor-goed-gedrag’ afspraak. Een duidelijke en terechte.

Julian komt achter me liggen en als na een minuut of acht het muziekdoosje stopt hou ik vol verwachting mijn adem een beetje in. Het is stil…een paar seconden…een minuut…het blijft stil. ‘Ik geloof dat je hem in slaap hebt gekregen’ zeg ik enigszins verrast. ‘Graag gedaan’ hoor ik achter me.

Ik draai me om naar hem en hij kijkt me recht aan met kalme, open blik. ‘Ik hou van je’ zeg ik ‘jij bent het beste wat me is overkomen Julian’ … ‘en je bent ook de liefste broer die Daniel zich kan wensen en ik weet ook gewoon dat jij echt heel veel van hem houdt’. ‘Ja, doe ik ook’ zegt Julian. ‘Daar ben ik zo blij om’. We knuffelen en ongezien weet ik een traan te laten.

Vertel het me maar hoor dat hij vijf is en dat ik hem niet moet behandelen als volwassene, maar kom op, verplaats je nou eens in het moment van hierboven, hoe moet ik dat dan doen?!

2 comments

  1. Prachtig toch zo’n grote broer. Maakt onze hele week goed!

Een tip of aanmoediging? Leuk als je die hier achter laat

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

© Copyright 2014, All Rights Reserved
%d bloggers liken dit: