Ik zie het nog voor me. Ik zittend op de poef voor de verwarming, jij staand tegen het aanrecht in de keuken, in tranen, terwijl je zegt dat jouw hele wereld instort. Ik kon het me zo niet voorstellen, want ik voelde niets meer, dus waarom voelde jij dan nog wat voor mij, dacht ik toen… Later begreep ik dat het ongetwijfeld de vernedering moet zijn geweest waardoor je zo’n verdriet had, het gezichtsverlies naar je vrienden en familie, dat je mij alleen op reis had laten gaan en voor me op was gekomen toen menigeen zei dat het niet klopte dat ik daar ver weg met een wildvreemde man een stuk samen ging reizen. Dat jouw angst dat die mensen gelijk hadden waarheid bleek en ik je vertrouwen had geschonden, dát had natuurlijk de pijn veroorzaakt en vast niet het verlies van mij als liefje.

Dat is toch ook onvoorstelbaar, zelfs voor mij. Je kunt toch niet houden van iemand die je zo ontzettend voor de gek houdt zoals ik dat heb gedaan? Ik heb me tijdens onze relatie dan wel niet zo idolaat opgesteld als dat je van mij had gewild, maar ik heb je wel gezegd dat ik van je hield, ik heb gezegd dat ik altijd bij je wilde blijven, dat ik uitkeek naar een huwelijksaanzoek en op een moment heb ik je zelfs gezegd dat ik samen met jou een kindje wilde maken. Ik ben er altijd voor de volle 100% voor gegaan en negeerde mijn twijfel of onze relatie op de lange termijn succesvol zou blijven. Ik kan het allemaal nu makkelijk verantwoorden en zeggen dat ik dus ook tegen mezelf niet eerlijk ben geweest en dat ik het toch maar heb geprobeerd terwijl ik dus eigenlijk niet echt gelukkig was in onze relatie. Want door dat te zeggen verklaar ik mijzelf schuldvrij en heeft het als het ware zo moeten zijn, toch? Maar dan negeer ik compleet hoe jij je voelde, een afgedankt stuk vuil, nadat ik je vermoeden ‘dan maar’ bevestigde dat ik inderdaad iemand op reis had ontmoet waar ik verliefd op was geworden en waarmee ik had gezoend. Wat ik nog meer zou hebben gedaan is nooit ter sprake gekomen. Je zou kunnen zeggen dat dit kwam omdat ik nog ergens wat respect had voor jouw gevoelens en jouw pijn niet wilde verergeren. Wat niet weet wat niet deert… Dat idee. Daarnaast verzweeg ik het natuurlijk ook uit schaamte.

Ik ben nooit trots geweest op wat ik heb gedaan. Als ik terugkijk begrijp ik het ook niet. De man door wie onze relatie is gestrand is nog zeker 3 jaar in mijn leven gebleven. Het was een uitdaging, die relatie, maar veel vaker in negatieve zin dan in positieve. Heel vaak heb ik mijzelf nog voor mijn kop geslagen dat ik destijds met gemak jou heb kunnen laten gaan, zonder me goed te realiseren wat voor gouden kerel jij eigenlijk was en waardoor ik eigenlijk van geluk mocht spreken dat jij juist bij mij wilde zijn. Juist doordat ik een moeilijke relatie had na die met jou, wenste ik soms dat ik weer die makkelijke relatie had zonder stress, frustratie, onzekerheid en boosheid. Dat is het natuurlijk ook geweest waarom ik weg wilde en op reis ben gegaan. Het ging allemaal te makkelijk, te voorspoedig, spanningsloos. Iets waar menigeen van droomt wellicht. Maar ook nu zou ik dan zeggen ‘ja, als je al een aantal relaties hebt gehad’ en ‘als je ergens halverwege de 30 bent misschien, maar niet nu’…

En ja, dan ontmoet ik een knappe Engelsman met een fantastische glimlach en een mooi accent die ook van reizen houdt, net als ik… Ik was verkocht. En de beste man speelde ook nog eens een knap spelletje ‘hard to get’ waardoor het een project werd om hem te verleiden, want leuk vond hij me, dat was al duidelijk. Hoe koud kan een mens zijn dat ik achter jouw rug om mijn zinnen heb gezet op een ander en de ander ook nog eens als project heb gezien. Toen ik hem dat ooit vertelde, lachend omdat ik het een overwinning vond dat het me uiteindelijk gelukt was om hem over te halen met mij verder te willen, bleek hij gekwetst, iets dat ik mezelf ook nooit goed had gerealiseerd.

Het is best angstig om te beseffen dat de liefde die je denkt te voelen voor een ander zo vergeten is wanneer een nog betere ‘catch’ zich lijkt aan te dienen. Ik vertrouw er nu echter wel op dat ik van mijn fouten geleerd heb en ik ouder en wijzer ben geworden. Net als jij ben ik sinds kort gelukkig getrouwd en heb ik, net als jij, een zoon op de wereld gezet. Contact hebben wij niet meer, maar elke keer dat ik via de sociale media zie of lees dat je nog altijd gelukkig bent, ben ik opgelucht en blij voor jou, maar ook voor mij. Ik geloof namelijk dat jouw geluk ervoor zorgt dat hetgeen ik jou ooit heb laten doormaken, wordt vergeten… Door jou misschien al een lange tijd terug, door mij misschien over een tijdje.

Verschenen in
Overspel – wat bezielt ze
Oktober 2013
ISBN: 9789491884023