Geheel in het zwart gekleed kwam de man de trap van het hotel opgelopen. Zijn doel was duidelijk, achteraan beginnen en dan iedereen afwerken tot de voorste kamer. Langzaam maar vastberaden liep hij naar de achterste 2 kamers welke tegenover elkaar lagen. Hij koos de linkerkamer, de onze. Hoe hij naar binnen wist te komen was mij een raadsel, maar opeens stond daar die zwarte gestalte aan mijn voeteneinde. Bijna onhoorbaar pakte hij zijn pistool en richtte deze op mij.
Als in een visioen leek ik alles vanaf het begin in de gaten te hebben gehad. Vlak voor het moment dat hij schoot wist ik dan ook pijlsnel weg te draaien. We sliepen in 2 eenpersoonsbedden die tegen elkaar stonden geschoven, en met enorme ongekende kracht wist ik de 2 vanaf mijn nieuwe positie uit elkaar te duwen om via de grond juist die kant op te rollen die mijn aanvaller niet verwachtte. Tim was inmiddels met een schreeuw wakker geworden van de knal van het pistool en een tweede schot werd gelost. Het plafond werd geraakt omdat ik tijdens mijn rol over de vloer onder het bed de enkels wist te pakken van de psychopaat en hem door een ruk had laten kantelen. De dader viel onthutst op de grond en schoot intuïtief naar de plek waar iemand zijn enkels had vast gepakt. Ik was echter doorgerold naar de muur en greep nog voordat hij een vierde schot kon lossen naar zijn pols. Vliegensvlug zat ik met al mijn 60 kilo’s op zijn arm en kneep met mijn nagels echt zo hard in zijn vel dat ik zeker wist dat hij daar moest gaan bloeden. Ik was wel zo ontzettend boos dat ik tot veel meer toe in staat was, maar ik wist dat dat strafbaar was dus hield ik het bij het overmeesteren van deze krankjorume persoon alleen. ‘Ga op ‘m zitten’ schreeuwde ik naar Tim die dit direct deed. De man op de grond probeerde tegen te stribbelen wat gelijk werd afgestraft met een keiharde kaakslag.
Nog altijd woest en verontwaardigd over het hele gebeuren was ik eventjes jaloers op de kracht waarmee de knokkels van Tim op het gezicht van de man onder ons terecht was gekomen. De adrenaline gierde door mijn lijf, ik voelde mijn hartslag bonken in mijn hoofd en het vuur branden in mijn buik. Ik wilde slaan, schoppen, schelden, schreeuwen, maar voelde alleen maar dat ik kneep, harder en harder. Ik hoorde mezelf ademen, snel, bijna buiten adem.
Het was de kramp in mijn vingers waar ik wakker van werd. Geschrokken van mijn eigen gedroomde woede bleef ik roerloos liggen, wachtend tot mijn geest en lichaam zich zouden ontspannen en ik alle onschuldige schaapjes bij elkaar kon tellen om weer in slaap te vallen…
Uit archief: 2013, 20 december